22 tm 25 april

Lille – Amiens

Rustig wakker worden, ontbijten en inpakken. Inpakken is inmiddels appeltje eitje. Lekker weinig spullen, geen tenten of luifels, we zijn binnen een uur klaar voor vertrek. Helaas, het begint normaal te worden dat we de camping niet in de via via kunnen vinden, zo ook deze keer. We zetten da maar een straat die in de buurt ligt van de camping en die de via wel kent in het systeem en gaan met die banaan.

Het is ongeveer twee uur rijden wat net mooi is omdat Gerrit het hele stuk alleen moet rijden omdat mijn hand nog te veel pijn doet om te sturen. Om het makkelijk te maken nemen we de peage en niet de route binnendoor. De peage kost wel geld maar met de caravan optrekken en stoppen en meer kilometers rijden kost veel benzine en met de huidige benzine prijzen telt dat ook op. Halverwege bel ik de camping en vraag, in mijn beste Frans, om een plek voor 4 nachten. Ik ben heel trots als ze me verstaat en ik ook haar antwoord begrijp. Pfff. Als we de tolweg afkomen zien we gelijk een richting aanwijsbordje naar de camping. Bij aankomst op de camping moeten we even wachten omdat de Fransen aan een echte middagpauze doen. We mogen naar vrije keuze een plekje uitkiezen. In eerste instantie kiezen we verkeerd omdat we op het plekje waar we wilden gaan staan geen stroom hebben. Op de mover rijden we de caravan 2 plekken verderop. Helaas letten we niet goed op de bomen en als we helemaal staan merken we op dat we onder een wilg staan die stikt van de katjes. Gelukkig is het een wilg en geen berk. We besluiten te blijven staan omdat de hele camping omringt is door stuifmeel houdende bomen.

We blijven staan om lekker van onze rust genieten.

23 april, Amiens

Vandaag een dagje lekker niks. Boodschappen doen is het enige wat belangrijk is. Uiteraard kent de via via weer de weg niet naar de supermarkt. Wat zouden we zijn zonder telefoon met route planner?

In de supermarkt vraagt Gerrit in het Frans of ze ook wijn of bier zonder alcohol verkopen. Na 3 keer herhalen zegt de supermarkt medewerker; sorry ik spreek geen Engels. Hoeze Engels?? Gerrit sprak echt wel Frans.

24 april, Amiens

Op de fietsjes langs de Somme, naar het centrum van Lille gefietst. Leuke fietstocht, we hebben het wel rustig aan gedaan want ik vertrouw mijn hand nog niet erg.

De Catrédrale Notre Dame is de grootste kerk van Frankrijk. Vooral de portalen zijn indrukwekkend gebeeldhouwd. In de kerk ligt een labyrint. De ontvangenis van de heilige geest is prachtig uitgewerkt in het altaar. De glas in lood ramen zijn minder mooi dan de ramen in de kerk van Lille. Ik vind het treurige kindje dat met zijn elle boog op een doodshoofd zit erg grappig. Op het plein voor de kathédraal staat een gaaf vakwerkhuis. Na de kathédraal fietsen we naar het Museé de Picardie, een paleisachtig gebouw. Van enkele schilderijen zijn we onder de indruk. Lay Godiva is helaas door overbelichting niet op de foto te krijgen. Wat wel goed op de foto kwam is Christus aan het kruis met de engelen aan de hemelpoort en een schone maagd uit de Griekse mytologie.

Na een picknick op een muurtje bij het museum fietsen we weer terug naar de camping.

De achterband van Gerrits fiets is een beetje zacht. Als Gerrit hem wil oppompen blijkt dat het pinnetje in het ventiel verbogen is. Het lukt niet om de band op te pompen. Gerrit besluit om morgen bij de receptie naar een rijwielhandel te vragen en een poging te wagen om de band te laten maken.

Als ik naar de afvalverzamelplek loop schiet ik helemaal vol, ogen gaan tranen en het snot loopt mijn neus uit. Gelukkig heb ik nog sterkere medicijnen bij me en een nieuw flesje oogdruppels.

25 april, Amiens

Na het ontbijt vertrekt Gerrit met zijn fiets naar de rijwielhandel. Het duurt best lang voor hij weer terug is. Wat blijkt, de weg naar de stad is afgesloten en er moet een hele omweg gemaakt worden om bij de rijwielhandel en terug te komen. Helaas ook nog voor niets. De rijwielhandel is op maandag gesloten.

In de middag besluiten we om dan maar met de auto naar de Hortillonages te gaan. We een geklooi met die via via. Weer brengt de telefoon uitkomst. Als we op de plaats van bestemming komen zien we dat Hortillonages eigenlijk een soort Giethoorn/ Vinkeveenseplassen is. Omdat we dat soort terreinen in Nederland voldoende kennen besluiten we terug te gaan naar de camping. Door de weg opbraak is dat weer een hele uitdaging.