10 mei

Ausburg met de auto lang de Romantische Strassen tot Landsberg am Lech

Ik rij Gerrit leest kaart. In Augsburg belanden we vanzelf op de betreffende route. Ik wil die volgen maar de via via en Gerrit willen anders. We volgen via via en belanden op de snelweg. Dat kan nooit de route zijn volgens mij. Volgens Gerrit wel. Gerrit wil niet op de wegenatlas kijken of er toch een andere route is. Ik hou verder wijselijk mijn mond tot de eerste stop. Als ik in de wegenatlas kijk zie ik de Romantische route als bruine stippellijn op de kaart staan, uiteraard ver van de snelweg. Gerrit bekend schuld en schaamt zich een beetje….

Onze eerste stop blijkt 1 van de top 10 van de route te zijn. De Wallfahrtskirche “Maria Hilf” waarvoor in 1603 de eerste stap werd gezet en die in 1739 tot 1748 tot rococo kerk werd verbouwd, is zo prachtig in zijn soort dat we er stil van zijn. In de kerk hangt een sfeer van verlichting. De bijgaande foto-beelden spreken voor zich. Wat ik heel mooi vind is het feit dat de preekstoel gedragen wordt door cherubijntjes van verschillende rassen, een zwarte, een Aziatische en een blanke. Van de blanke zijn er wel 2 een blonde en een donkerharige, zijn ze toch weer in de meerderheid, ha ha...Ook het slot van de deur vond ik een foto waard. Als je het slot ziet dan snap je dat je vroeger je sleutel niet zo snel kwijt raakte als nu. Bij het rondje om de kerk staan we even stil bij de zonnewijzer. Al rondkijkend valt mij een heuvelachtig gebouw op met 3 kruizen met lichamen en 2 vrouwen. De heuvel moet de berg van Golgotha voorstellen. Fijn dat zowel Maria, de moeder van Jezus, als Maria Magdalena, de vrouw van Jezus een plek hebben gekregen.

Via de snelweg vertrekken we naar Landsberg am Lech. Daar aangekomen parkeren we de auto aan de voet van de waterval, betalen voor 2,5 uur de parkeermeter en lopen langs een mooie herdenkingstoren via de voetgangersbrug het stadje in. Het is lunchtijd dus gaan we op een terras zitten. De kaart bevat alleen maar volledige avondmaaltijden. Nou dan eten we nu maar ons ‘diner’. Het was lekker en een goede prijs-kwaliteit verhouding maar wel een Amerikaanse portie wat bami-achtige puntjes betreft. We hebben daar ieder 1 eetlepel van genomen van de ca 15 die er op de schaal lagen. Doordat we erg lang op onze drank en eten moesten wachten is de parkeertijd inmiddels bijna voorbij. We moeten terug of een boete riskeren. Toch maar terug en een nieuw kaartje kopen. Vanaf de auto lopen we via de autoroute de stad in op zoek naar de burcht en de kerk. Klimmen, klimmen en dan blijkt dat de burcht uit een ruïne van een toren bestaat. Op naar de kerk dan maar. We lopen er op allerlei verschillende manieren omheen en kunnen de ingang niet vinden omdat we telkens een straat te hoog of te laag uitkomen. Op de wandeling komen we een mooie beeld van 2 nonnen tegen. Wat ons aanspreekt is de gevende liefde die het beeld uitdrukt. De liggende non en de staande non hebben hun handen open. De draaischijven die hen als sokkel dient symboliseert volgens ons de omwenteling die alle levens maken.

Onderweg zien we een toren met een poort en om de hele stad staat een stadsmuur met torens. Een mooi plaatje is daar niet van te maken omdat op cruciale plekken een bouwkraan in de weg staat. Al dwalend komen we bij de ingang van de kerk en het museum. Helaas de deur is gesloten. Jammer en we zijn er wel even klaar mee. We hebben al weer uren gelopen. De steile heuvel af en via het stadsplein terug naar de brug en de watervallen. Onderweg schiet ik nog een paar plaatjes van de bijzondere dingen die we op de terugweg tegen komen.

Omdat we de terug weg over de Romantische route willen stellen we via via in op een klein plaatsje op de route. Ja hoor, route gevonden. Dichtbij Augsburg zien we een Liddl en besluiten boodschappen te doen. Zo, weer voor meerdere dagen verse waren. Weer onderweg verbaast het mij dat we nog 23 km van de camping af zijn en dat we weer op de snelweg belanden. Op het moment dat ik Füssen op het bord zie staan gaat mij een licht op. Füssen ligt aan het meest zuidelijke puntje van de route. Dat kan niet goed zijn. Op hetzelfde moment heeft Gerrit door dat het niet goed kan zijn omdat de zon aan de verkeerde kant staat. Het blijkt dat we weer onderweg zijn naar onze eerste stop. Eerst volgende mogelijkheid rechtsomkeer en nu staat de zon wel aan de goede kant. We zien de humor er wel van in. 50 Km verkeerd rijden met de auto is niets terwijl ik het op de fiets een ramp zou vinden en te voet onmogelijk in 1 dag.

Als avondeten volstaat brood met aardbeien voor Gerrit en ik heb genoeg aan aardbeien met de laatste soja slagroom.